Martxoaren 1ean Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako herritarrok Eusko Legebiltzarrerako hauteskundeak ditugu, dudarik gabe, hauteskunde garrantzitsuak izango dira.

Zentzu horretan, gaur hemen bildu garenok, abertzaleak eta ezkertiarrak, ekarpen bat egin nahi dugu aldaketaren norabidean eta haize berria eskaintzeko helburuarekin.

Euskal Herriak urte ugari daramatza, gehiegi aukeran, herri bezala ukatua, eskubidedun nazio gisa ukatua; urte askotxo gure errealitate nazionala asimilatzeko helburuz diseinatutako marko konstituzionalen inposizioa jasaten; urte dezente ukazio eta inposaketa politiko horrek eragiten duen gatazkaren ondorioak pairatzen; eta urte andana milaka euskal herritarrek modu askotako sufrimendua pairatzen. Sufrimendu horrek koste humano handiak sorrarazi ditu dagoeneko, eta krispazio eta tentsio politiko ugari.

Orain dela hilabete, 30 urte bete ziren Espainiako Konstituzioa inposatu zigutenetik, eta oraindik ere herri honek politikoki agortu duen trantsizio baten sinbolo eta euskarri juridiko izaten jarraitzen du.

Baina, orain 30 urte gertatu bezala, eragile politiko eta sozial guztiak kontziente dira, baita Estatu espainiarra bera ere, herri honek aldaketa politikoa behar duela. Gakoa hain beharrezko eta ezinbesteko den aldaketa politiko horren edukietan eta oinarrietan dago, ordea.

Hauteskunde hauen karietara baina, batzuk ‘aldaketa’ egungo instituzioen kudeatzaileak aldatuz edota gobernu formula aldatuz emango dela sinestarazi nahi digute, edota aldaketa horretara mugatu nahi dute. Hau da, aldaketa irudikatu nahi dute, baina funtsean ezer ez aldatzeko, izan ere, egungo oinarri politikoak bere horretan mantenduko lirateke, baita gatazka politikoa ere, salbuespeneko legeak, indarkeria, eskubide urraketa… Aldaketa estetikoa baino ez litzateke izango, euskal gizarteak duen aldaketa nahia nolabait asetzeko.  

Arazoa, beraz, ez da nork eskuratzen duen lehendakaritza eta nork gobernatuko duen - nahiz eta hori garrantzitsua izan- baizik eta ze eskenatokitan gauzatuko den. Berriro diogu: arazoa ez da nork agintzen duen Gasteizen, baizik eta herri honek zer nolako indarra egiten eta bideratzen duen benetako aldaketa politikoa gauza dadin.

Gaur hemen bildu garenok ziur gaude gure herria ziklo politiko berri baten atarian dagoela. Ziklo berri hori atzeraezina dela guztiontzat, eta guztiok hartu behar dugula parte ziklo horren zehaztapenean eta definizioan, batzuk azken 30 urteotako hondakinekin prestatutako “plater” berri bat aurkez ez dezaten.

Horrela bada, erronka elektorala ez da Ibarretxe-Lopez edo Lopez-Ibarretxe, edo PNV-PSE edo PSE-PNV. Hemen erronka da, ea oinarri eta baldintza politiko indartsuak eskuratzen ditugun Euskal Herrian eskenatoki demokratiko bat erdiesteko eta modu horretara ziklo berri bat zabaltzeko, non euskal herritarrok izango garen, eta ez beste inor, gure etorkizunaren jabe bakarrak.   

Koiuntura politiko honetan, herri honek bizi duen gatazkari eta herri honek duen problematika estrukturalari benetako konponbideak topatzea dagokigu, eta ez partxe politikoak jartzea.

Haatik, markoak agortuta dauden honetan eta Estatuak soluziobideak blokeatzen dituen honetan, salbuespenezko neurrien bidez edota gure burujabetza ukatuz (Ibarretxe Planarekin edota kontsultarekin gertatu bezala), PNVk hauteskunde hauek Estatuari kontzertu politikoak eskaintzeko baliatu nahi ditu. Kontzertu politiko horrek euskal gizartearen borondate demokratikoa beste eremu instituzional eta judizialen menpe uzten badu ere, PNVk gehiengo iraunkorrak bilatu nahi ditu (PSErekin kasu honetan), bere hegemonia eta kudeaketa instituzionala bermatu ahal izateko.

PNVren zuzendaritzak beldur dio aldaketari. Ez Ibarretxe-Lopez aldaketari, baizik eta benetako aldaketa politikoari, horrek behartuko lukeelako orain arteko ‘kamaleoi politikoaren’ estrategiarekin amaitzea, hau da, edozein olatu politikoren gainean surf egitea ahalbidetzen dion estrategiarekin. Eta hain zuzen, horregatik lurperatu nahi dute Lizarra-Garazi, horregatik baliatzen dira Alderdien Legeaz, eta horregatik nahi dute paktu berri bat egin PSOErekin.

Ez zaie axola herri honetan milaka herritarren eskubideak bortxatzea; ez zaie inporta Estatuak Ibarretxe planak edota galdeketak ezerezean uztea. Eta ez zaielako axola paktatzen dute inolako arazo eta disimulurik gabe Eusko Legebiltzarraren legitimitatea ezerezean uzten dutenekin eta milaka eta milaka euskal herritarrei ‘guantanamo politikoa’ eskaintzen dietenekin. Dioguna argiki ikusi dugu azken hilabetetan, eta PNVko buruzagien adierazpen eta posizioak horren ispilu dira.

Orain, trasbertsalitateaz hitz egiten dute; baina ez herri honetan zerbait aldatzeko edota gatazka politikoa konponduko duten akordioak lortzeko. Trasbertsalitatearen beharra saltzen ari zaizkigu, egungo makinaria instituzional-ekonomikoa gestionatzen jarraitzeko.

Diogun bezala, sakonean, PNVk beldur dio benetako aldaketari, eta bloke independentista bat artikulatzearen aukeraren aurrean, kezkatuta daude.

Tablero politikoan, bada, beste hirugarren hanka bat: independentismoa. Eta D3M hor kokatzen dugu.

Eta D3M bokazio horrekin jaio da:

• D3Mk errepresioaren eta apartheid politiko eta instituzionalari erantzungo dion indarra izan NAHI DU, eskubide zibil eta politikoen bortxaketa sistematikoaren, errepresioaren eta euskal gizarteko sektore batek jasaten duen jazarpenaren aurrean frente herritarra artikulatuz.
• D3Mk benetako aldaketa politikoa, eskenatoki demokratikoa, NAHI DU. Benetako ‘I+D politikoa’ behar dugu Euskal Herria nazio gisa aitortu eta soluzio demokratikoak erdiesteko.
• D3Mk demokrazia NAHI DU, herri honetako gizon-emakumeen borondatea oinarri izango duena, Euskal Herriko hiru milioi biztanleren eskubide demokratikoen errespetuan oinarrituko dena.
• D3Mk elkarrizketa eta negoziazio prozesu berri bat eraiki NAHI DU, Euskal Herria nazio gisa aitortu eta euskal gizarteak erabakitakoa oinarri hartuta, bakea gure herrira ekartzeko, bake iraunkorra.
• Gizarte eredu aurrerakoi baten alde egin NAHI DUGU, aberastasunaren banaketa erreala eta eraginkorra egingo duten politikak bultzatuz, garapen iraunkorra bultzatzeko, egungo azpiegitura erraldoien alternatibak osatuz…
• Azken batean, espazio independentista eta aurrerakoia bultzatu NAHI DUGU, aldaketa politiko eta sozialaren motorra delako independentismoa.
• PNVk eta PSEk atzera begira jarri nahi gaituzten bitartean, herri hau iraganean ainguratuta utzi nahi duten bitartean, D3Mk Euskal Herria aurrera begira jarri NAHI DU, herri honek aurrera begiratzeko eskubidea duelako, herri honek bere etorkizuna erabakitzeko eskubidea duelako.

Konponbide demokratikoari beste aukera bat eman nahi diogulako gaude hemen, beraz. Euskal Herriko hiru milioi biztanleri bere etorkizuna libre eta demokratikoki erabakitzeko eskubidea aitortuko dion eskenatoki demokratiko bat eraikitzeko, frankismo osteko trantsizioa behin betikoz agorraraziko duen aldaketari eta beste ziklo politiko bati ateak zabaltzeko, azken batean. ALDAKETA POSIBLE DA

Baina, horretarako milaka eta milaka sinadura behar ditugu. Hautes elkarte gisa osatu ahal izateko, euskal herritarren sinadurak behar ditugu.

Horregatik, gaurkoan euskal herritarrei notaritzetara eta udaletxeetara sinatzera joateko deia egin nahi diegu;

• sinadura, Alderdien Legea atzean uzteko
• sinadura, alderdi politiko guztiek hauteskundeetan aukera berdintasunean parte hartzeko eskubidea dutelako
• sinadura, eskenatoki demokratiko bati ateak zabaltzeko, eta, ondorioz, euskal herritarrak beren etorkizunaren jabe izateko.
• sinadura, herri hau aurrera begira jarri nahi duela aldarrikatzeko

Agerraldian parte hartu duten kideak:

• Idoia Ibero
• Juan Manuel Erasun
• Itziar Aizpurua
• Miren Legorburu
• Patxi Marta
• Amparo Lasheras
• Jesus Valencia
• Andoni Txasko
• Txerra Bolinaza
• Itziar Lopategi
• Unai Urruzuno
• Julen Aginako
• Haizea Ziluaga
• Gabi Basañez
• Ane Muguruza