Beti izan naiz txarra irakurketarako. Bostgarren mailan Ketxusen Zooa irakurri nuenetik hona, Bostak Ihesi eta Felix Likinianoren biografia uste dut direla ehun orri baino gehiagorekin osorik irakurri ditudan liburu bakarrak, poesia libururen bat tarteko.

   Orain dela urte pare bat ordea, nire salbazioa aurkitu nuen. Eduardo Galeanoren poema bat tokatu zitzaidan parean, Los Nadies, oker ez banago.  Sentsazio berezi bat sortu zidan, gauza tristeak kontatuaz irribarrea ateratzea lortzen du idazle honek. Bizitzako detaile txikiekin sortzen ditu istorioak. Ezin da jakin benetakoak edo berak asmatuak diren; bata zein bestea, suposatzen dut. Nire txoko hau estrenatzeko istorio horietako bat kontatuko dizuet:

En algun lugar de Pennsylvania, Anne Mirak trabaja como ayudante del sol. Ella está en el oficio desde que tiene memoria. Al fin de cada noche, Anne alza sus brazos y empuja al sol, para que irrumpa en el cielo; y al fin de cada día, bajando los brazos, acuesta al sol en el horizonte.

Era muy chiquita cuando empezó esta tarea y jamás ha fallado a su trabajo, porque ella sabe que el sol la necesita.

Hace medio siglo, la declararon loca. Desde entonces, Anne ha pasado por varios manicomios, ha sido tratado por diversos psiquiatras y ha engullido muchísimos psicofármacos. Nunca consiguieron curarla. Menos mal.

   Eduardo Galeanoren El libro de los abrazos  liburutik ateratako istorioa da hau. Jakin ezazu benetakoa ala berak asmatua den! Dena dela, garbi dagoena da, istorioko pertsonaiak gezurretakoak izanda ere egunero bizitzen direla munduan horrelako egoerak. Eta ez dagoela herrialde guztietan Anne Mirak bat eguzkia goizero goizero bere lekuan ipintzeko.

   Asiar kontinenteko ekialdeko herrialde bat baino gehiagotan milaka langileren artean altsatzen dute eguzkia egunero zerura, eguzkiaren beroa itotzeko ur trago pare baten truke. Espainian ez dago arazorik, ziurrenik telebistan goizetan ematen dituzten programak ez ikustearren, bera bakarrik igoko da ihesi. Eta nola ez, Estatu Batuek ordaindu egingo diote eguzkiari irten dadin. Irten, euren zeruan, eta baita Colombiako, Angolako, Guatemalako, Panamako, Irakeko eta abarretako zeruetan ere. Horregatik leku batzuetan eguzki berria nahi dute. Baina gure telebistentzat arazoa ez da eguzkia, leku horietan ura faltan dutela baizik; hemen ez, eskerrak.