Hamar mila gauza esango dira gaur, bihar, etzi,... telebistan, irratian, alde guztietan. Nola hil zen esango dute, morbo bila dabiltzanak asez, eta ez dituzte ahaztuko bizitzan zehar egin zituen zorakeriak, izan zituen akusazioak, asmatu diren gezurrak.

Michael Jackson hil da, poparen erregea joan zaigu, eta ez gaur egun ezagutzen dugun pop musika horrena. Ez dakit nola azaldu, baina ulertu nahi duenak ulertuko du.

Ez dut bere bizitza pertsonala ezagutzen, komunikabideei kontatzea bururatu zaienetik aparte. Oso segurutzat jotzen dute beltza izatetik zurira pasatzeko ebakuntza ugari egin zituela, nahiz eta berak bitiligoa zuela esan, eta pederastia salaketena ere hor dago. Hori ere nik ezin dut ziurtatu (eta komunikabideek ere ez, noski, hala egiten duten arren). Beste zorakeria batzuk bai, argi ikusi ditut, eta badakit jokaera bitxia, okerra ere bazeukala. Baina nola epaituko dut bera, 4 urtetatik ospearen presioa jasan duelarik... eta zer egingo nuke nik bere tokian? Eta zuek?

Beraz, bere bizitza pertsonala erabat alde batera utzita, interesatzen zaidanarekin, juzkatu dezakedan bakarrarekin, utziko zaituztet: bere lanarekin.

Eta bere lanean, musikan, pop musikan, zalantzarik gabe erregea izan da.